Gerçek annem, Ana dediğim Habibe idi. Kızlık adı Satı olan ve Mecitözünün Dağsaray köyünden Merzifon'a gelen gelin.... Komşu kadından öğrenmiştim gerçek anamın Habibe olduğunu. Ekmek fırını vardı avlusunda. Fırınının üstü hep ilgimi çekerdi; evde kullanımdan düşmüş ne kadar eşya varsa oraya atılırdı. Orada oynayabileceğim bir şeyler bulabileceğimi düşünür, fırsat buldum mu üstüne çıkardım. Anamın evine gelip orada oynamak hoşuma giderdi.

Dağ Saray deyince………

 

Mecitözü'nün bir dağ köyü, Büyük bir tepenin üzerine kurulmuş. Tepenin doruğunda, Top Çam derler, çok yaşlı çamlardan oluşan küçük bir çam ormanı, Köyden uzaklaştıkça, fındıklar ve sular arasında, Ulu Pınar, mesire yeri...

 

Köyün içinden aşağılara indikçe, bahçeler, daha aşağıda da, üzüm bağları... Üzümler toplanınca köyün kıyısında, sıra sıra imbikler, rakı çeker...

 

İmbikten taze damıtılmış sıcak sıcak, içilen ve kısa sürede, insanı çarpan, anasonsuz rakılar...

 

Köyde düğünler!..  Oynanan semahlar, üç eteklerini savura savura dönen tazeler...

 

Köyün ortasında Yunak, sular, sular!.. Bir yanda çamaşır yıkayan genç gelinler, diğer yarı kapalı mekanda, erkeklerini, oğullarını yıkayan kadınlar...

 

Köy odasında, görünmeyen tabancaları bellerinde, bayramlaşma sohbeti yapan erkekler...

 

Ve

 

Semah resmi çizeceğim diye, dönmenin güzel ritmini kaçıran, bir Turfanda Ressam...

 

 

 

 

ANAM HABIBE

 

 

Dağsaray köyünden

Kızlık adı Satı…

Kente gelince Habibe olmuş…

 

Köyde düğün

olmuş mu?

Baba evinde pek barınamamışlar

Aynı sokakta ev almış, babam

Borçlu, tapu yok…

 

Alt katta iki,

Üst katta bir oda

Oturulabilir durumda

Ahır, samanlık, kiler

Geniş bir bahçe…

 

Babamla anam ahırın

Üstündeki kilerli odaya

Yerleşmiş olmalılar

Birkaç basamakla

Çıkılan, bahçeden.

 

Babam Savaşa

Gitmeden mi doğmuş

Büyük ağabeyim Haydar,

Yoksa Seferberlikte mi?

İki yıl sonra Kadir…

Ben üçüncü oğlan çocuk…

Dokuz ay kalmışım anamla.

Amcama vermişler evlatlık…

 

En eski anım,

Bahtiyar amcamın evinde

Emekleyerek gidiyorum

Ocağın ateşine doğru…

.

Babamla beraberliklerimiz çok az:

Bağdan gelirken çubuklar kesip

Bana kağnı yapması,

Eve gidişimiz,

Çember çevirmek için

Telden sürecek,

At gibi koşmam da

Çok eskilere uzanıyor…

 

Babam aylarca kaybolur

Hacı Bektaş’a gidermiş!

Alevi Dedeleriyle dolaşır.

 

Yolunu gözlerim günlerce…

 

Benden sonra Zerrin doğmuş

Aramız iki yaş…

 

Uyusun diye

Beşiğini sallarım

Hava kararıncaya değin

En küçük kardeşim Nermin’in.

 

Bir pazar kahvaltıdayız

Zerrin geldi telaşlı,

Emmi, Nermin öldü!..

 

Koştuk anamın evine.

Bir yaşını bile bulmamıştı...

 

Anamın bir çocuğu daha oldu

Kemal!.. Nasıl severdim onu!..

 

Yol vergisi on iki lira

Altı çocuklulardan almıyorlar,

Ödeyemeyenler hapishaneye!.

 

Babam ikinci bir evlilik yapıyor,

Düğün anamın evinde.

 

Üst kattaki

Oda hazırlandı onlara

Ben niye çıkmıştım yukarı!

 

Helva yemek için mi?

Anam gelip aşağı indirdi...

 

Bir süre sonra

Başka eve çıktılar…

 

Haydar ağabeyim ortaokulu bıraktı

Kayseri iplik fabrikasında işçi...

Kadir ağabeyim çalışkan

Kitap parası bulunamıyor,

Orta ikiden terk…

Çakmakçıya çırak…

 

Zerrin ancak ilk okulu bitirebildi.

Anam çukurun içinde

Mekik sallar…

Kazandığı ne ki?

 

Akşam üzerleri

Dış kapının eşiğinde oturur,

Elleri koynunda,

Kimi bekler?

 

Hava kararınca gitmeliyim…

Sokak karanlık, korkarım

Haydar arkamdan bakar

Bahça arasını söyle gardaş, der

 

‘’Bahça arası

Yürek yarası…’’

Çın çın öter sokak

Köşeyi dönünce

Gerisini söylemem

Arkamdan güler…

 

Okula başlamamıştım

Her gün anamın evindeyim

Zerrinle oynarım

Öğleyin anam kaygana yapar…

Akşam yemeğine kalmam.

 

Dağ Saray’dan köylüler gelir

Merzifon’da çalışmaya.

Beş altı kişi…

Onları üst kattaki odaya yerleşirler.

 

Muharrem kaval çalar,

Yanık yanık,

Ney gibi inletir

Yandan üfler

Avludan duyarım,

 

Bakır tava almış biri

Köyüne götürecek

Kalaylatacaksın demişler,

Tavanın altını da kalaylatmış!..

 

Arada bir dayımlar gelir

Kurban kesmeye.

Piri Baba’ya,

Kalanlar evde pişirilir.

 

Semah oynanır, döne döne

Ev sallanır semahın yelinden.

 

Kardeşi ve köylüleri gelince

Sevinir anam

 

Gelişlerinin en komik yanı

At girer de

Eşek ahıra girmek istemez…

 

Küçük bir yokuştan inilir

İçerisi görünmez

Eşek öyle bir direnir ki

Arkasından iki, önünden bir kişi

İteler çekiştirir ama hayvanı sokamazlar

Saatlerce uğraşırlar eşek girmez…

 

Anırır acı acı…

 

Hava kararır gaz lambaları yakılır

Eşek, öldürsen kıpırdamaz

Amcamın evindeki

Ahıra götürülür sonunda…

 

Sık sık hastalanırım,

Anam görmeye gelir,

Ateşim var, yutkunamam.

Elini alnıma koyar;

Ne pişireyim sana?

Patlıcan! derim

En sevdiğim yemek…

 

Bir sabah Yengem

Çaydanlığı elime tutuşturur,

Anangile götür!...

Anam şaşırır!

Birbirlerini sevmezler,

Yok yavrum bana değil,

Bir hüzün kaplar içimi!

Alır giderim babamın evine.

 

Anamın evinde büyük

Bir ekmek fırını var

Komşular sıraya girer

Fırın yanınca…

Bayram arifesinde

Keşkek çömlekleri sürülür

Ekmek pişirme bitince

Sabaha kadar kalır

Fırının sıcaklığında…

Bayram yemeğidir keşkek.

 

Evin suyu kuyudan çekilir,

İp elden kayar bazen

Kova kuyuya düşer;

Çengelle çıkartır anam.

 

Bahçesinin bir köşesinde

Sarı nergisler…

 

Bir sabah beni aldı okula gitmeden

Ceviz almaya gittik

Kel İsmail’den.

 

Evden bir kilometre uzakta

Çayın kenarında büyük çeşme,

Anam çamaşır yıkar,

Çamaşır selesi omzunda

Eve dönüyoruz,

Bayılır gibiyim, yere düşerim

Anam seleyi bırakıp

Beni alır kucağına

Bilincim yerinde…

 

Kardeşim Zerrin kızıl saçlı

Düz kesilmiş

Çocuk,

Yardımcısıdır anamın…

 

Babam Alıcık Nahiyesinde Köy katibi

Cumhuriyet bayramı,

Bir grup atlıların başında

Geçit törenindeler.

 

Başlarında babam

Anamın evine gelirler,

On kişi…

 

Yerler

İçerler

Atlarına binip giderler,

Kaldırımda,

Nalların kıvılcımlı

Çakmak sesleriyle…