Hemen 155 numaralı telefona sarılıp yeri ve mevkii telefona çıkan memura bildirdim. Birden düşündüm, araç 50 metre daha ileri gelip bu hadise olmuş olsaydı benimde bu kazaya karışmam işten bile değildi. Nasıl oldu da bu düz yolda bu araç bu bariyerlere çarptı, bilmiyorum amma beni ‘’Süt Korudu’. Böyle durumlarda ne yapılır bilmemekle birlikte bundan başka bir girişimde bulunmanın doğru olmadığına inanmaktayım.

 

Bir tarihte İzmir’e giderken karşımdan gelen kamyon sürücüsünün uyuyup dereye devrilmesini izlemiştim. Olay gözümün önünde oluşmuş, korna çalıp ışıkla ikaz etmeme aldırmadan kamyon dereye uçmuştu. Koşarak gidip yaralı şoförü kamyondan çıkarıp arabama aldım. Doğru Turgutlu Devlet hastahanesine götürdüm.  Acil bakım yerine yaralıyı koyduğum anda başımda emniyetin bir polisi bitivermişti. Memura benim bu şoföre yardım edip hastahaneye getirdiğimi anlatmam pek konuyu çözmedi. Memur ‘’Seni bırakamam, karakola gelip ifade vermen gerekir ‘’ diye diretti.

 

Tamam, polis haklıydı amma, benim de İzmir’de yetişmem gereken bir ihalem vardı. Bir oldu bittiye getirip, memurun  boş bulunduğu anda, tek katlı olan hastahanenin yan bir bahçe kapısından kaçarak arabama atlayıp oradan uzaklaşmıştım. Aslında yaralı kamyon sürücüsünün yaraları ve berelerinden başka bir konusu olmadığına inanmaktaydım.

 

Bu olay bende bir saplantı yarattığından, genelde bu durumlarda ‘’erkek olmanın onda dokuzu olay yerinden uzaklaşmaktır’’ diyen dayımın sözünü hep dinlemiştim. Bu olayda da, tek yönlü otoyolda geri dönmek mümkün olmadığından, olay yerine geri gidemedim. Hani derler ya ‘’Sütten ağzı yanan Yoğurdu üfliyerek yer ‘’ diye.

 

Ne kadar dikkat etsek bazı konulardan kendimizi soyutlamamız mümkün olmamakta. Neresinden bakarsanız bakın, hepimiz böyle durumlarda, hassas olsak da, yüreğimizin sesini dinleyip doğru olduğuna inandığımız hareketleri yaparız. ‘’Hiç birimiz sütten çıkan ak kaşık değiliz’’ diye düşünmekteyim. 

 

Hepimizin doğruları ve yanlışları mutlaka vardır. Fakat bazı insanlar vardır ki doğuştan veya yaşadığı ortamdan elde ettikleri alışkanlıklarla yaptıkları hatalar, bir birine katlıyarak giderse, bunlara toplum olarak  vereceğimiz fazla bir katkı olmadığına inanırım ki böylelerini ‘’sütü bozuk‘’ diye adlandırırız. Bu insanlar, genelde şahsi menfaatlerini her değerin üzerinde tutarlar. Ne yazık ki yaşamları boyunca olumlu anılmazlar. 

 

Geçtiğimiz son günlerin olaylarına seyirci kalmaktayım. Çocukların süt içmelerini bir alışkanlık haline getirme çalışmaları sürecinde, bir kaç kişi veyahut müessesenin bundan nemalandığı muhakkak. Bir kaç ilde çocukların süt içmesini teşvik eden vekillerimizin de ‘’bedava süt, baldan tatlıdır’’ diye faydalandığı muhakkak.  Ben genelde ne Paşa konusuna, ne de Süt konusuna muhalif gibi bakmamaktayım. Süt ve süt mamullerinin tüketilmesi, ülke ekonomisi bakımından önemlidir, fakat bunun  siyaset malzemesi olmaması gerekir. Seneler önce peder beni bakkala gönderdiğinde ‘’ Kars peyniri al’’  derdi. Kars’ta üretilen kaşar peynir çok değerli idi, hatta  peynirin dış çevresinde oluşan sert kısmını kesip atarlardı, fakat ben bu kısmı çok severdim.