İlk turu 10, ikinci turu 24 Nisanda yapılacak cumhurbaşkanlığı seçimine dördü BAYAN oniki aday katılıyor. Kadın adaylar: Sosyalist Parti’den Anne Hidalgo, ırkçı partiden Marine Le Pen (MLP), LR (Les Republicains. Cumhuriyetçiler) partisinden Valerie Pecresse, troçkist Lutte Ouvriere’den (İşçi Mücadelesi) Nathalie Arthaud. 8 Nisanda, seçimin ilk turuna 48, resmi seçim kampanyasının bitimine birkaç saat kala son kamuoyu yoklamaları açıklandı:


Daha birkaç gün önce aradaki fark on puandı. EM’in son birkaç gün içinde yaptıkları beş yıl boyunca yapmadıklarıyla birleşince ve bir-iki kuşkulu icraatı daha ortaya çıkınca yıldızı kaydı. Irkçı parti adayı ise geçmiş seçim kampanyalarından çıkardığı derslerle hırçın hala yerine tatlı tatlı hikayeler anlatan teyze rölünü oynadı. Programının dehşet verici içeriğini anlatacağına, son fiyat artışlarıyla satın alma gücünün azalması vesilesiyle EM yönetimini yerden yere vurdu, ücretlerin artırılması için yapacaklarına ve benzeri “olumlu” noktalara dikkat çekti... Oy oranı arttı. Bu hızı sürerse birinci turu BİRİNCİ olarak bitirmesi bile mümkün.

İkinci turda 2017’de olduğu gibi yine EM ile mi yarışacak? Bu henüz meçhul. Kimi yorumcuya ve fransız siyasetinin yakın gözlemcilerine göre MLP ikinci turda EM’ı yenebilir, Fransa tarihinde ilk kez aşırı sağcı, ırkçı, özgürlüklere düşman bir iktidarın yönetimine geçebilir.

Ama başka bir olasılık daha var: La France Insoumise (Başeğmez Fransa) lideri ve adayı Jean-Luc Melenchon (Jan-Lük Melenşon okunur) birinci turu MLP ile birlikte geçebilir ve ikinci turda MLP ile boy ölçüşebilir. Yani Macron ikinci tura bile kalamayabilir. Beşer yıllık cumhurbaşkanlığı modası böylece Nicolas Sarkozy’den, François Hollande’dan sonra EM ile sürmüş olur...

Bugün seçmenlerin önemli bir bölümünün beş yıllık berbat iç ve dış potikaları sonucunda “tout sauf Macron” (“Macron hariç kim olursa olsun”) dediği biliniyor.

Macron’un dış politikada fiyaskodan fiyaskoya koştu: Afrika’da Mali ve Burkina Faso’dan askerlerini çekmek zorunda kalması. Suriye, Lübnan gibi tarihi dost devletlerle bozuşması. Türkiye ile hele bilhassa Erdoğan ile boy ölçüşmeye kalkışması. Bir parça madara olmasına yol açtı. Nihayet Putin ve Zelenski arasındaki arabulucuk rolünün tam bir sıfırla sonuçlanması... “Avrupa’da Barışı Kurtaran” adam olacağını sanarken elinin bomboş kalması ve daha başka örnekler. Avusturalya’ya sattığı iddia edilen ama adı geçen devletin birkaç ay önce vazgeçtiği ve ABD’den satın almaya karar verdiği denizaltıları hikayesini de unutmayalım.

Fransalı seçmenler, yaşlanan Avrupa’nın kendini vazgeçilmez sanan, herkese ders verici devletinin burnundan kıl aldırmayan Jupiter mi, Cezar mı, General Charles de Gaule mü, Napolyon mu artık her neyse genç ve yakışıklı cumhurbaşkanı ile beş yıllık sözleşmeyi belki uzatmayacak.

İç politikada yaptıklarını anlatmayayım. Belki benzin fiyatını artırdığı için Sarı Yeleklilerin esmesini anımsatmalı yine de. Bir de çok övündüğü “işsizliği azalttım” iddiasını : Bu palavrası iki boyutlu: İşsizlikten yararlanma süresi bitenlerin işsiz listelerinden çıkarılmasını anmıyor bile. Genç işsizlerin “çırak” sözleşmesiyle ucuza ve çok kısa süreli işe alınmalarını da es geçiyor elbette.

Bugün bu ülkede dokuz milyon insan YOK-SUL! 300 bin kişi yersiz yurtsuz. 30 bin çocuk sokakta gecelemek zorunda... Dahasını yazıyorum.
EM zenginlerin değil “çok zenginlerin cumhurbaşkanı” olarak anılacak. O nedenle cumhurbaşkanı seçilemezse işsiz kalmayacağından eminim. Bir büyük şirket yönetim kurulunda yeri hazır.

İkinci turda kim kazanır? MLP ile EM karşılaşırsa ikisinin de kazanma şansı olduğu ileri sürülüyor: Son kamuoyu yoklamalarına göre, ikinci turda karşı karşıya gelirlerse, EM yüzde 51, MLP yüzde 49 oy olacak. Aradaki fark bu kadar az olunca teorik olarak, kamuoyu yoklamalarındaki yanılma oranı da göz önüne alınarak, MLP’nin de kazanma şansı olduğu ortaya çıkıyor.

O zaman Fransa “Büyük bir Macaristan” biçimine dönüştürülebilir. Daha bir hafta önce, 3 Nisanda, milletvekili seçimlerini çok açık farkla kazanan Viktor Orban’ın MLP ile sıkı fıkı dost olduğu, Orban’ın Avrupa’nın ve dünyanın aşırı sağcı partilerinin lideri rolünü oynamak için can attığı da biliniyor.

Aynı gün Sırbistan’da hemen ilk turda oyların yüzde altmışını alarak yeniden cumhurbaşkanı seçilen Alexsandar Vuciçi de unutmayalım. Polonya’nın dinci ve aşırı sağcı, ırkçı ve yabancı, yahudi ve müslüman düşmanı iktidar partisi ve yöneticilerini de. İsimlerini anmadığım diğerlerini de... Liste epey uzun.

Avrupa’nın sağa ama bilhassa aşırı sağa kaydığını, 1930’lara döndüğümüzü defalarca yazmamız boşuna değil.

Fransa’da henüz zarlar atılmadı.

Fransa için JLM olasılığı var. Bakalım. Önce 10 Nisanda sonra 24 Nisanda kazanmak lazım: EM’a hak etiği mütevazilik ve vaatlerini yerine getirmek dersi vermek, aşırı sağın, ırkçıların yükselişini önleyebilmek için.

Zor. Ama mümkün.