şuan ne bi doktor nede bi sanatçıyım sadece öğrenciyim..ama buna duygusal değil bilimsel açıdan yaklaşılması gerektiğini düşünüyorum..bence böyle bir birşeyin yapılması gerekiliyordu ve yapıldı..insan kendisini merak eder inceler nası lbir sisteme sahip olduğunu görmek ister..böyle bi sergiye gitmek istemeyen gitmez gitmek isteyende gider..enteresan şeylerinde olması gerektiğini arada bi pürüzlerin yada istisnaların çıkmasını çok doğru buluyorum..zamanında elleriyle insanları iyileştiren kadınalrın şu zamanda büyücü görülmesi ve yakılması gibi bir değişimin olması bu konu içinde mümkündür..ben doğru yaptığını düşünüyorum ve kötü eleştirilerin onu daha çok güçlendirdiğine inanıyorum belkide bu zaana kadar kötü eleştiriler yüzünden bu çizgiye gelmiştir??..

ben bir doktor olarak bu sanatsal(!) çalışmada vicdani,ahlaki ya da eğitsel bir boyut göremedim.
   karşısındaki insana bakarken ,onu,ölümünden sonra hangi kesi ve işlemlerden geçirerek hangi uygun ve çarpıcı pozisyonda sergileyebileceğini aklından bir an olsun geçirebileceğini düşünerek bu sanatçı(!)larla karşılaşmayı doğrusu hiç istemezdim.
   sanatsal bir kaygıyla oluşturulduğu çok açık görünen bu çalışmalarda insan bedenine ya da bir zamanlar sahip olduğu canlılığa aynı oranda bir saygı ya da saygısızlık kaygısı göremiyorum.
   kurban bayramının hem insanlar hem de hayvanlar için vahşet içerdiğini düşünenler, insan bedeni üzerinde çanak çömlekmişçesine
bunca işlemin hangi bilimsel amaç için yapıldığını nasıl anlatabilecekler çocuklarına. anatomi derslerinde insan bedenine ve hayatına saygı duymayı ve saygılı davranmayı hepimiz öğrenememişiz anlaşılan.
   bizden çok bilen (!) hastalarımız hep olmuştur. herşeyi bilmek ya da bildiğini sanmak isteyenler içinse bu eğitsel(!) çalışma; neyin ne kadar bilinmesi gerektiği tabii ki tartışılabilir.ama insan bedenini böyle bir yolla insanların beynine adeta kazıma çabası hem sadizm kokan çirkin bir karar hem de görünen beden parçalarının çalışma mekanizmasını bilmeyen sıradan insanlara, bu mekanizmayı anlatabilmek için eş zamanlı olarak insan bedenine ait histolojik, fizyolojik, biyolojik bilgiler de vermek de gerektiğinden görüntüden varılan kanı ve ulaşılan ruh hali dışında eğitsel açıdan ne kazandırdığını   anlamak pek güç. belki de bu sadece plastiğe anlam katma içgüdüsüdür!
   şiddetli olumsuz olay ya da görüntülerin insanda yaratabileceği stresi veya
tetikleyebileceği bazı psikolojik problemleri düşünürsek; bazı çizgi ötesi şeylerin sadece onunla ilgili meslek grupları tarafından belli bir süreçte ve birçok yönden uygun ve kapsamlı bir eğitimle ancak başedilebilir ve amaca hizmet edebilir hale getirilmesidir doğru olan.
   kendilerini yüzyılın leonardosu ya da salvadoru sanan, insan ya da hayvan bedeniyle sanat yapılamayacağını anlayamamış bu cüretkarlar için yukarıda anlattıklarımın bir önemi olmasa gerek.
leonardo da vinci ve salvador dali ise insan bedenine ve hayatına gösterdikleri saygı ve verdikleri değer kadar çok saygı ve değer görmüşler ve sonsuza dek de göreceklerdir.

etik normları hiçe sayarak televizyonda canlı olarak otopsi yapmaktan sahte ünvan kullanımına kadar garip davranışlı ve bol patent sahibi bir bilim adamı.
bu söylediklerim tabii ki eserlerinin değerini hiçbir zaman küçültmez.
ancak eserleri eğer, mesleği olan anatomi ve pataloloji dallarına hizmet etmek yerine insanlarda merak, iticilik ve belki de tiksinti uyandırabilecek insan figürleri ise, bu cidden itici ve tiksindirici olabilir.
bunun da ötesinde plastikten bir figürü yeniden yaratmak yerine ölü insan etini plastifiye etmenin de bir takım sınırları aştığını söyleyebilirim.
pataloji dalında bir zamanlar leonarda usta da çalışmış ve kesip biçtikten sonra geleceğe daha yararlı ve insanca resimler bırakmıştı.
aykut