Delirmiş bir gencin katlettiği çocuklar için geçerli olan, hüzünlü Amerikan Başkanı tarafından öldürülen Pakistan'lı çocuklar için de geçerlidir. Bu çocuklar da aynı ölçüde önemli, aynı ölçüde gerçek ve aynı ölçüde dünya kamuoyunun ilgi ve endişesine layıktır. Ama onlar için ne başkan söylevleri, ne de başkan gözyaşları var. Ne dünya gazetelerinin ön sayfalarında resimleri var, ne kederli akrabalarıyla röpörtaj, ne de neyin neden olduğunu irdeleyen analizler.

 

Eğer devlet Obama’nın insansız hava aracı saldırılarının kurbanlarından sözederse,  kullanılan terimler bu kurbanların insandan aşağı bir şeyler oldukları izlenimini bırakacak bir biçimde olmaktadır. Rolling Stone dergisinin anlattığına göre, bu insansız have araçlarını kullananlar saldırıda ölen ve yaralananları “böcek lekesi” olarak tanımlıyorlar, çünkü ölü ve yaralı bedenleri kumlu yeşil video görüntülerinde izlemek bir böceğin ezilmiş olduğu duygusunu veriyor.  Ya da insansız hava aracı saldırılarını savunabilmek için bitki düzeyine indiriliyorlar.  Obama’nın karşı terorizm danışmani Bruce Riedel'in sözleriyle  “Çimeni durmadan biçmelisiniz. Biçmeyi durdurduğunuz anda otlar yine uzayacaktır.”

 

George Bush hükümetinin Irak'ta yaptığı gibi, Obama yönetimi de CIA'nin kuzeybatı Pakistan'da yaptığı  insansız hava aracı saldırılarında ölen ve yaralananların ne bir kaydını tutmakta, ne de ölen ve yararlanan olduğunu kabul etmektedir. Fakat Stanford ve New York universitelerinin hukuk fakültelerinin bir raporu Obama’nın ilk üç yıllık başkanlığı süresinde kendisinin en üst düzey sorumlusu olduğu 259 saldırının en azından 67si çocuk olan 297 ile 569 arası sayıda sivili öldürdüğünü ileri sürmektedir. Bu sayılar güvenilir raporlardan derlenmiştir,  tam olarak belgelenmeyenlerden dolayı  sayının daha yüksek olabileceği düşünülmektedir.

 

Bölgenin çocukları üzerinde oluşan geniş çaptaki etkiler çok yıkıcıdır.  Her tür büyük topluluğun hedef alınmasının yarattığı korkudan ötürü bir çok çocuk okula gitmekten alıkonulmaktadır.  Araştırma raporu çocukların bir insansız hava aracının sesini duydukları zaman dehşet içinde bağrıştıklarını belirtmektedir. Yerel bir psikolog çocukların korkuları ve tanık oldukları dehşet verici olaylar nedeniyle kalıcı zihinsel ve ruhsal yaralar aldıklarıni söylemektedir.  Bu saldırılarda yaralanan çocuklar da araştırmacılara okula geri dönebilmelerini engelleyen travmalar yasadıklarını ve meslek edinme umutlarını yitirdiklerini söylemişlerdir. Bedenleri gibi düşleri de kırılıp dökülmüştür.

 

 

Obama çocukları kasten öldürmüyor. Ama çocuk ölümleri insansız hava araçlarının kullanılma biçiminin kaçınılmaz bir sonucu. Ne Obama, ne de görevlileri bu ölümlerden söz etmedikleri için, bu ölümlerin Obama’nın üzerinde ne gibi bir duygusal etkisi oldugunu bilmiyoruz. CIA’nin Pakistan'daki yasa dışı tüm cinayetleriyle ilgili herşey gizli tutuluyor. Ama yönetimde kimsenin bu nedenle pek uykusuz kalmadığını algılıyoruz.

 

Newtown'daki cinayetlerden iki gün once Obama’nın basın sekreterine Yemen ve Pakistan'da insansız hava araçları tarafından öldürülen kadın ve çocuklar soruldu.  Bu konuların 'gizli' olduğunu söyleyerek yanıt vermeyi reddetti.  Yanıt yerine gazeteciyi Obama’nın karşı-terorizm yardımcısı John Brennan'in bir konuşmasına yöneltti. Brennan “El Kaide'nin çoğunlukla müsluman erkek, kadın ve çocuklar  olan masumları öldürmesinin, müslümanların gözündeki imaj ve çekiciliğini kötü bir şekilde yıprattığını” söylüyor.

 

İnsansız hava araçlarının ABD için de aynı etkiyi yarattığını görmekten aciz gibi duruyor. Brennan'a göre Kuzeybatı Pakistan'ın insanları ne böcek ne de çimen: onun hedefleri “kanserli tümörler”, toplumun geri kalanı ise “kanserin çevresindeki dokular”.  İnsanı, insandan başka bir şey olarak tanımlayandan korkun, sakının.

 

Evet, Brennon, arada bir “yan zarar” olduğunu kabul etti, ama Birleşik Devletler “doğru ve hassas hedef saptamak ve masum hayatların kaybını önlemek için olağanüstü dikkat” gösterirmiş. Ancak Amerikan hayatları  “gerçekten sürgit bir tehdit” altında ise harekete geçermiş. Bu söylem kuyruklu bir yalandan başka bir şey değil.

 

Obama’nın döneminde geliştirilmiş olan “imza saldırısı” ilkesi, saldırmaya başlamak için yalnızca belli bazı kalıpların var olup olmadığına bakar.. Örneğin bu kalıp, ateşli silah taşıyan ve   tanımadıkları bir gurup adam olabilir (aslında onları Kuzeybatı Pakistan'daki diğer erkeklerden ayırmaya yetecek bir özellik değildir bu) ya da bir şeyler düzenler gibi görünen tanmadıkları adamlar olabilir. İşte, düğün ve cenaze toplulukları bu şekilde yok edilir. Geçen Mart ayında kromit madeninden alacaklarını görüşmekte olan 40 yaşlı adam bu nedenle havaya uçuruldu. Çocukların öldürülmeye devam edilmesinin nedenlerinden biri de bu.

 

Obama insansız hava aracı programından hemen hemen hiç söz etmedi, çocukların öldürülmesiyle ilgili olarak ise hiç bir şey söylemedi. Öldürülmelerini haklı çıkarmak başkalarına bırakıldı. Demokratların amigosu Joe Klein Ekim ayında şunları söyledi: “Önemli olan şu: kimin dört yaşındaki çocuğu ölecek? Bizim yaptığımız buradaki (Amerika'daki) dört yaşındaki çocukların ayırıkcılık yapmayan terör eylemleri tarafından öldürülme olanaklarını kısıtlamak”. Ama dört yaşındaki çocukları öldürmek teroristlerin yaptığı bir şeydir. Bu, intikam cinayetlerini önlemez, cesaretlendirir, çünkü keder ve intikam çoğu zaman iş ortaklarıdır.

Haklı olarak Newtown'da ölen çocukları anan Dünya medyası, Obama’nın öldürdüklerini ya görmezden geliyor, ya da tüm öldürülenleri “militan” olarak tanımlayan resmi söylemi kabul ediyor. Anlaşılıyor ki, kuzeybatı Pakistan'ın çocukları bizim çocuklarımız gibi değil. Onların adları yok, resimleri yok, mum, çiçek ve ayıcıklardan kurulu anıtları da yok. Onlar böcek, çimen ve dokudan oluşan ötekinin çocukları.

 

Geçen hafta Obama “Çocuklarımızın yıllarca, tekrar tekrar karşılaştıkları bu şiddete özgürlüğümüzün bedelidir demeye hazır mıyız?” diye sordu.

Bu geçerli bir sorudur. Bu soruyu Pakistan'ın çocuklarının üzerine gönderdiği şiddet için de sormalıdır.

 

 

 

George Monbiot The Guardian'da bir köşe yazarıdır.

 

Çeviren: Nilüfer Yaman