Prof. Dr. Türkan Saylan bugün vefat etti. Dolu dolu bir yaşamın ardından... İçine doğduğu fırsatları hem kendi hem de insanlık için hakkıyla değerlendirmiş bir genç kız, yürekli bir aydın, seçkin bir bilim insanı, özverili bir hekim, güzel bir kadın. Bir anne. Binlerce genç kızın eğitimi için olanaklar yaratmış, yürekli bir insan hakları savunucusu.

Tığ-ı gamzelerin müşk ü bü kokmaz

Yar ela gözlerin hışm ile bakmaz

Cemalin görene Cennet gerekmez

Güneş midir doğdu yüzünden sunam

 

 

Ailesi, arkadaşları, kardelenler mutlaka onu çok özleyecek. Benim gibi, kendisini  uzaktan tanımış, sevmiş, saygı duymuş pek çok insan ışığını arayacak.

 

Güçlü, akıllı, dürüst, şefkat dolu, yürekli bir kadın. Sakin, sevgi dolu duruşu, akıl ve bilgi dolu konuşmalarıyla bile umut ve güç veriyordu.

 

Yarınki 19 Mayıs Gençlik ve Spor bayramı biraz hüzünlü geçecek.

 

Bir o kadar da anlamlı.

 

Sevgili Türkan Saylan, yalnız ve yanlış, olağanüstü güzel ama kabul edilemez kötülüklerin boyunduruğunda, insanı ve doğası ile sonsuzca zengin ama yürek yakan yoksulluklarla içiçe ülkemizde yetişmiş, tüm dünyaya örnek olması gereken ender bir aydındı. Gerçek bir aydın. Bir Cumhuriyet kadını.

 

Yoksunluk içindeki pek çok yöremizde genç kızların onurlu, uygarca bir yaşama kavuşabilmeleri için eğitim olanakları sağladı. Hem de binlerce çocuk ve genç insan için başardı bunu… Geride özverili, özgüvenli koca bir dernek bıraktı. Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği.

 

 

Şimdi senin ismin Cenneti gezer,

Kalma bizim için yolundan sunam

 

 

 

Kaç aydın, onun başardıklarını başarabilir?

 

Yüksek makamlara oturmuş, servet, ün, ihtişam peşinde sürüklenen siyasilere bakınca…

 

Sahip oldukları olanakları, kimliklerini ya da eğitimlerini daha çok daha çok kazanmak, güç sahibi olmak, hırslarını doyurmak için kullanan her sınıftan, her kültürden insana bakınca…

 

Sormadan edemiyorum kaç kişiye kısmet olur böyle onurlu, böyle güzel bir yaşam? 

 

Çok isterdim, zor koşullarda doğmuş, büyüyen çocuklara ulaşıp, onlar için gerçek bir şeyler yapabilmeyi. Çok isterdim, yoksul, garip insanlara ulaşıp, hayatlarına iyilikler katabilmeyi. Türkan hoca gibi olabilmeyi...

 

O bir ölümlüydü, öldü. Şimdi bize yakışan onun ölümünün hüznünü taşımak değil, yaşamını, insanlığını sevinçle, coşkuyla, gururla kutlamak, bayrağı teslim almaktır.    

 

Şimdi sıra bizde. Hepimizde.

 

Artık sıra kardelenlerde.

 

 

 

*

 

 

Not:

Yazıdaki deyişler Pir Sultan Abdal’a aittir.