|
UFO – Umursamaz Fakat OradaKategori: Nasıl yoldan çıktım? | 0 Yorum | Yazan: Ayşin Uysal | 17 Kasım 2019 09:44:47 Bir hafta sonu Meke gölüne kadar bir uzandık. Meke gölü sanırım İç Anadolu'nun en tuhaf görüntüye ve kokuya sahip gölü. Doğum tarihi kimilerince 5 kimilerince 400 milyon yıl önceye dayanıyor, o kadar uzun zaman geçmiş ki herhalde göl bile tam tarihini unutmuştur. Sorabilseniz, "Şu son kuyrukluyıldızdan hemen sonraydı, ay daha yeni yeni arzın –öyle diyorsunuz değil mi o gezegene hala?- çevresinde dolanmaya başlamıştı. İnsanoğlunun ortaya çıkışından da az önceydi galiba, balıklar yeni yeni sudan çıkıp yürümeye başlıyordu" diyebilir.
"Dün gibi hatırlıyorum, bir gürültü, bir patırtı, alevler, kraterler lav püskürüyordu. İki tane vardı iç içe, anne ve babam. Sonra –galiba 1 milyon yıl falan geçti, annem babam sizlere ömür, volkan olarak çağları geçti ne yapalım, ölenle ölünmüyor, sular seller derken göl olduk." Gölün içinde yer alan adalar gölün kendinden büyük. Metafor falan değil bu. Gölün su olarak kapladığı alan, içindeki adaların kara olarak kapladığı alandan daha az gerçekten. Ve rengi… Koyu kızıl ve siyahın tonlarında volkanik taşlardan oluşmuş, paslı demir gibi, bazı yerleri hafiften yeşile çalar adaları ve koyu yeşil duru suyu. Ve kokusu… Sorduğum bir köylü, suyun içinde sülfür bileşimi olduğunu söylemişti. Zararsızmış, sadece kötü kokuyormuş. Kimyacı değilim ama böyle kokan ve böyle bir rengi olan, ortasında paslı adaları olan, dibi kaygan kille kaplı bir göle girilirse ölür müyüm ne dersiniz ey bilim adamları? Gerekli tahlilleri yapmaya zamanım olmadığı ve bu fırsatı bir kez daha bulup bulamayacağımı bilmediğim için – daha dün volkanik dağmış, bugün göl olmuş, yarın neye dönüşeceğini kim bilir?- ben mayomu giyip suya girdim. Merak edenlere duyurulur: Henüz yaşıyorum, başka bir şeye de dönüşmedim, hala insan formundayım. Flamingolar, diğer yüze yakın kuş türü gibi Meke'nin yerel halkı sınıfına girmiş artık. Paslı suların ve alev alev yanıyormuş gibi kor kayaların üzerinde uçan zarif, kırmızı bacaklı, beyaz üzerine turuncu ve siyah tüylü flamingoları görmeyi çok isterdim. Ne yalan söyleyeyim bir UFO da fena olmazdı hani, buralara kadar gelmişken. UFO'lardan ümidi kesince gölün üzerinden ortadaki koni zirveli eski kratere doğru yürüyüşe geçmeye karar verdik. Gerçi göl 15 metre derinlikte, ama ortada doğaüstü bir şey yok. Gölün bir kıyısından yan yana konmuş taşlardan oluşan incecik bir yol ortaya, adaya kadar uzanıyor. Adada bu kez tırmanmak için güç toplamamız gerekti. Koyu mor ve kırmızı taşları inceleye inceleye tırmandık. Bazıları kuşa, bazıları ejdere, bazıları da –doğru tahmin- uzaylıya benziyordu taşların. Etrafta farklı farklı kuş gözleri pek önemsemeden bizi izliyordu. Meke kuşları, Angıt, Suna, Uzunbacak, İbibik, Yeşil karga, Kızıl şahin, Kınalı keklik, Kerkenez, Kılkuyruklu Şakrak kuşu, her renk ve isimde bir sürü tuhaf kuş, manzarayı tamamlarcasına koni tepenin kayalıklarına yuva yapmışlardı. Soğuyan araba motorlarından gelen çatır çutur sesler büyüyü bozdu, yoksa güneş doğuncaya dek oradaydık. Geri döndük. Fotoğraflar Müfit Çırpanlı
YorumlarHenüz Yorum Yazılmamış Yorum Yazın
|
| Tüm Yazarlar |
|